Geloof je dat ook?
Wanneer je deze titel eens wat langer op je laat inwerken, komen misschien allerlei vragen opzetten (bij mij is dat toch zo), vragen zoals:
Behoefte aan mij? Doe ik dan iets speciaals?
Waarom heeft de wereld behoefte aan mij?
Aan wat van mij heeft de wereld dan behoefte?
Wie of wat is de wereld?
Welke rol speel ik daar in?
Ik geloof dat de wereld snakt naar jouw echte jij, naar een authentiek iemand.
Velen roepen dat de maatschappij te hard is: enkel prestatie is belangrijk, materieel succes is waar we naar moeten streven. Emoties leiden ons alleen maar af van dat succes, emoties zijn voor zwakkelingen, we moeten ons laten sturen door ons verstand en niet door zoiets wispelturigs als emoties. Toon je emoties niet, anders ben je kwetsbaar.
En ook al sta je daar niet echt achter, toch is het verdraaid moeilijk om er niet in mee te gaan.
De wereld heeft behoefte aan de echte jij
Ik geloof in een wereld waarin zachtheid en echtheid gezien worden als essentiële schakels in duurzaamheid.
Je emoties herkennen, erkennen en ze toelaten vormen daarbij stap 1, 2 en 3.
Wat is het nut van die emotie-stappen?
Veel.
Zelfkennis neemt toe. Socrates zei het al: ‘Zelfkennis is het begin van alle wijsheid’.
Je kan daardoor keuzes maken die bij jou passen (en niet bij een wannebe-jij).
Je woordenschat rond gevoelens neemt toe zodat communicatie met anderen zuiverder wordt.
Je leeft voor hoe het ook kan (en dit inspireert anderen, inclusief kinderen).
Wanneer je emotioneel bewuster leeft, krijg je naast zelfrespect ook meer respect voor de binnenwereld van anderen zodat gelijkwaardigheid ontstaat.
Ook gelijkwaardigheid ten opzichte van kinderen, met tal van voordelen voor hen.
Zij oefenen ook in emoties herkennen, erkennen en toelaten.
En krijgen dus meer zelfkennis.
Kunnen makkelijker keuzes maken die bij hen passen: hobby’s, opleiding,….
Hun woordenschat rond gevoelens neemt toe wat hen helpt in communicatie met vriendjes, leerkrachten, ouders, broer en zus, anderen.
Zij leven voor hoe het ook kan (en dit inspireert anderen, nu en later bij hun eigen kinderen).
Dit voorleven creëert een rimpeleffect
In 1985 was er in Nederland een tentoonstelling Fenomena, een park vol natuurkundige proefjes. Een van de interactieve installaties betrof een tafel. Daarboven hingen honderden staafjes aan een touwtje verticaal naar beneden. Die staafjes bewogen in een bepaald patroon samen heen en weer. Wanneer iemand van de toeschouwers een willekeurig staafje aanraakte, veranderde de beweging van dat staafje. In een soort rimpelbeweging had dit effect op alle staafjes waardoor een nieuw bewegingspatroon ontstond. Eén staafje was verantwoordelijk voor de beweging van alle andere staafjes.
Jij kan dat staafje zijn
Al zolang er leven is, zijn er voorbeelden die dit rimpeleffect illustreren, anders zou er geen vooruitgang zijn. Een huidig voorbeeld gaat over minder vlees eten: iemand verkondigt dat die minder vlees gaat eten om die en die reden. Er is vast iemand in diens omgeving die door die boodschap geïnspireerd raakt en ook zal minderen met vlees consumeren. Op zijn / haar beurt inspireert die weer anderen. Enzoverder.
Ik ben niet de enige die een pleidooi houdt voor herkennen, erkennen en toelaten van emoties zodat je je echte jij kunt zijn. En toch doe ik het. Omdat ik zo hard geloof in de meerwaarde ervan. Omdat ik een verspreider wil zijn van deze boodschap. Omdat ik een rimpeleffect op gang wil brengen. Omdat de wereld dan een fijnere plek is. Omdat jezelf zijn ontspanning, lichtheid en vervulling geeft.
Lieve groet
Sofie