Veel van de mensen die tot bij mij komen of zich aangetrokken voelen tot mijn aanpak, zijn – wat ik noem – gevoelige doordenkers. Wat hen kenmerkt, wat hun verlangens en worstelingen zijn en of jij je erin herkent, lees je hier.
Wie zijn die prachtmensen?
Het zijn eigenlijk heel gewone mensen, die zich toch een beetje anders voelen: gevoeliger, emotioneler, en tegelijk onderzoekend en analytisch.
Ze hebben een grote kennishonger en nieuwsgierigheid, ze zijn intelligent en ervaren een rijk pallet aan emoties. Hun taligheid is hoor- en leesbaar in gevoeligheid voor woordkeuze (het juiste woord voor het juiste concept) en creativiteit met taal (ze spelen graag met woorden en houden van woordkunst). Hun taligheid vormt mee de kracht onder hun denktalent.
Ze denken super graag, zowel over zichzelf en hun gedrag (reflecterend denken) als over de impact op de ander en de link met de samenleving. Ze denken graag overschouwend en filosoferend. Naast hun mogelijkheid om uit te zoomen, zijn ze ook in staat om in te zoomen en op heel klein niveau analytisch te denken. Ze kunnen diep geraakt worden door schoonheid van dans, muziek, intermenselijke daden,…. Dergelijke ontroering overvalt hen regelmatig, waar ze vervolgens nog eens graag filosoferend over doordenken.
Gevoelige doordenkers verlangen bovenal naar diepgang. Ze ervaren een kick en een mega verbinding met anderen wanneer ze voorbij het oppervlakkige, de diepte ingaan in een gesprek en er ‘wederzijdse kruisbestuiving’ ontstaat. Het onderwerp van gesprek is daarbij ondergeschikt aan de gespreksbeleving.
Wie zijn die prachtmensen nog?
Mensen zouden mensen niet zijn wanneer er naast al die talenten niet ook valkuilen liggen. Gevoelige doordenkers hebben super veel kwaliteiten. Het ironische is dat het juist die kwaliteiten zijn die het hen soms knap lastig maken.
Gevoelige doordenkers raken niet zelden verstrikt in hun denken. Ze twijfelen, en blijven twijfelen, ze aarzelen, ze maken zich snel zorgen. Ze zijn zeer zoekend (naar het juiste, het goede, het zinvolle) en vaak perfectionistisch in dat zoeken. De onzekerheid neemt toe. Het gevaar bestaat dat ze een beetje vervreemd raken van zichzelf (wie ben ik, wat wil ik, waar wil ik naartoe) en soms beïnvloedbaar zijn door anderen (zo moeten ze zelf niet kiezen). Daarnaast brengt hun prikkelgevoeligheid met zich mee dat ze steeds op zoek zijn naar de juiste hoeveelheid prikkels; ze zijn snel overprikkeld, maar eigenlijk ook vaak onderprikkeld waardoor saaiheid insluipt.
Veel dingen voelen moeilijk en zwaar aan, en het lukt hen niet meer goed om te ontspannen en te genieten, of om te weten wat ze willen.
Verlangen
Dat zoekende, dat denkende, dat voelende; al die prachteigenschappen … komt door hun grote onderliggende verlangen: het verlangen naar het ervaren van echte levensvreugde en diepe vervulling in het leven.
Hoe zit dat nu weer met die plank?
Misschien herken jij je hier wel in? Misschien deels? Of misschien denk jij nu: ‘Maar Sofie, je slaat de plank helemaal mis. Je veralgemeent te veel.’?
Ik ben zo benieuwd naar hoe jij hierover denkt. Samen worden we zoveel wijzer.
Misschien herken je je vooral in de kwaliteiten en heb je manieren gevonden om met de valkuilen om te gaan? Ik lees heel graag hoe je dat doet.
Stuur zeker een mailtje wanneer dit resoneert met jou en je hier graag iets over kwijt wil. Ik vind het super leuk om je te lezen.
Lieve groet
Sofie