Vanaf 3 weken kan nieuw gedrag zodanig ingeslepen zijn dat het een gewoonte wordt en deel uitmaakt van een nieuwe levensstijl, op voorwaarde uiteraard dat je dit gedrag dagelijks toepast.
De coronatijd thuis duurt nu al 3 weken. Ik begon me af te vragen of ik ondertussen nieuw gedrag aan het integreren was, of er ongemerkt iets nieuws was ingeslopen.
Fomo
Ik merk dat ik het heerlijk begin te vinden om minder sociale doelen voorop te stellen, om weinig to-do activiteiten op een lijstje te hebben staan. Hoezeer ik er voor corona ook voor waakte om niet te vol te plannen en om veel rust in te lassen, merk ik nu toch dat dit nog veel minder kon. Ik moet niet nadenken over wanneer ik nog eens met die vriendin zou afspreken, of welke cursus ik nu eens zou volgen, of welke weekendactiviteit we eens zouden doen met het gezin. En eigenlijk voelt dit heerlijk! Stiekem had ik blijkbaar toch een beetje last van FOMO (fear of missing out).
Klok
Nog iets wat ik opmerk: het leven zonder klok vind ik eigenlijk wel prettig. We slapen veel langer, de kinderen gaan later naar bed. En we hoeven bij onze kinderen niet meer zo met de klok rekening te houden bij de dagindeling, heel fijn is dat. De tijdrush die ik voorheen ervaarde, is weggevallen. We kunnen alles op een trager tempo doen. En ik doe het ook trager, wat me trots maakt.
Toch nog onrust
Ik vermoed echter dat er wel nog een onrust in mij zit. Ik voel het vooral ’s nachts: vorige nacht werd ik na elke slaapcyclus (een slaapcyclus duurt 1,5 á 2 uur) wakker. Bij het eerste wakkere moment voelde ik een onbestemde onrust in mijn lijf: restless legs (ken je die onbedwingbare drang om je benen ’s nachts te bewegen, een heel lastig gevoel) en een – voor mij – onbekende zenuwachtigheid in mijn rompgebied. Deze zenuwachtigheid was nieuw voor mij.
Ik besloot uit bed te stappen en mijn bilspieren te stretchen, wat goed is tegen restless legs (hier onder schrijf ik neer welke stretchoefening je kan doen wanneer jij ook restless legs hebt). Aansluitend deed ik een meditatie (ook die schrijf ik hier onder neer), midden in de nacht. Ik voelde de rust terugkeren en ging weer naar bed.
Hoe gaat het met jou? Merk jij veranderingen in jezelf nu corona jouw leven er misschien ook al 3 weken totaal anders laat uitzien? Ik hoor het graag (wanneer je het wil delen).
Stretching bij restless legs
Een van de hypotheses bij restless legs is een te gespannen musculus piriformis, een diepe bilspier. Ik schrijf uit hoe je de m. piriformis kunt stretchen, waardoor de spanning wat afneemt en er weer meer doorstroming is in die spier, wat een gunstig effect heeft op het restless legs syndroom.
Stretching van de rechter m. piriformis:
– Lig op je rug.
– Breng je rechter knie richting je romp, je linker been ligt plat.
– Neem met je ene hand je knie vast en met je andere hand de enkel.
– Draai je onderbeen via je enkel naar je toe.
– Tegelijk breng je je knie wat naar links.
Je stretcht de m. piriformis wanneer je een duidelijke rek ervaart in de rechter bil. Let op, een stretch mag geen pijn doen. Keer bij pijn een klein beetje terug tot je een te verdragen rek voelt.
Voel je niets, maak de rek dan groter: varieer met of je knie meer naar je romp te brengen, of je knie wat meer naar links te bewegen, of je onderbeen nog wat meer naar je toe te draaien, of een combinatie.
Voor de stretch van de linker m. piriformis doe je bovenstaande in spiegelbeeld.
Meditatie die ik deed bij het onbestemde onrustgevoel
Zit. Houd je rug recht. Merk op wat het gevoel is dat je ervaart. Erken dat je dit gevoel niet prettig vindt en dat je het eigenlijk weg wil. Maw, merk op dat er vechten is. Ook het vechten is iets dat gezien wil worden. Geleidelijk aan geef je toestemming dat je (nog) niet weet wat de oorzaak van de onrust is. Het is ok. Blijf in contact met het gevoel van onrust in je lijf terwijl je het de boodschap geeft dat je het opmerkt en dat het ok is, ook al weet je niet waar het vandaan komt.